اهیمت خشوع و خضوع در نماز از دیدگاه قرآن و روایات

نوع مقاله : علمی-تخصصی

نویسنده

آمر دیپارتمنت علوم تربیتی

10.22034/qs1.2023.100419.1022

چکیده

نماز برجسته‌ترین نماد بندگی و مستحکم‌ترین وسیلۀ ارتباط عبد با معبود است؛ اما نه هر نمازی، بلکه نمازی با شرایط خاص که حالات قلبی و ارتباط خاضعانه با خداوند، یکی از مهم‌ترین آن شرایط است. این مقاله با هدف بررسی اهمیت خشوع و خضوع در نماز با بهره‌گیری از شیوۀ توصیفی، تحلیلی تدوین شده است. برای دست‌یابی به اهمیت این دو صفت درونی نمازگزار، در مرحلۀ اول معانی آن‌ها از کتب لغت استخراج شده و در مرحلۀ دوم اهمیت آن‌ها بر اساس آیات و روایات و عقل تبیین و در مرحلۀ سوم راهکارهای به دست آوردن خشوع و خضوع در نماز با استناد به روایات بیان شده است. با توجه به معانی خضوع و خشوع، نماز مصداق حقیقی و واقعی آن دو حالت است که در پیشگاه خالق و معبود حقیقی عرضه می‌شود. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که آن نمازی که در نظام‌نامه عبادی اسلام این همه تعریف شده و آثار و برکات فراوان روحی، عبادی و اخلاقی عرفانی برای آن بیان شده، نمازی است که با حالت خشوع و خضوع و با حضور قلب انجام داده شود. راه‌کارهای به دست آوردن خشوع و و خضوع در نماز، به راه‌کار بیرونی و درونی تقسیم و معرفی شده که هرکدام مصادیق خود را دارد.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

اشتراک گذاری

ارجاع به این مقاله

آمار