یکی از مبانی و پیش‌فرض‌های اساسی در مورد قرآن کریم، تواتر الفاظ و کلمات آن است؛ بدین معنا که الفاظ و واژگان موجود در مصحف کنونی، همان الفاظ و واژگان وحیانی است که از جانب خداوند متعال بر حضرت محمد (ص) نازل شده است. در این تحقیق که با روش تحلیلی و توصیفی تهیه شده، این مسئله بررسی شده که پیامبر اکرم (ص) الفاظ وحیانی را با همان یک قرائت برای مردم خوانده و سپس متن آن با سفارش و نظارت پیامبر (ص) توسط صحابه ثبت شده است. بعد از دوران صحابه توسط دیگر مسلمان هم مکتوب و هم در سینه‌ها حفظ شده است؛ یعنی نسل به نسل از این دو طریق برای ما نقل شده است و به نقل متواتر لفظی به دست ما رسیده است. طبق یافته‌های این تحقیق، اختلاف قرائات در مورد برخی از الفاظ و کلمات قرآن، به‌تدریج در زمان پیامبر (ص) و بعد از آن پیدا شده و به‌جز یک قرائت، سایر قرائات ریشه در وحی ندارد و متواتر از پیامبر (ص) نیست. این پژوهش با استفاده از منابع کتابخانه‌ای و نرم‌افزاری، در پی یافتن پاسخ این سؤال است که ملازمۀ تواتر قرآن با تواتر قرائات چگونه بوده و ادله تواتر قرآن و عدم تواتر قرائات چیست؟
)